Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Ενας δάσκαλος στην ακροποταμιά

Tης Mαριαννας Tζιαντζη
(Από την Καθημερινή, 13/11/20011)

   Eνα από τα πιο γνωστά και τα πιο όμορφα ποιήματα του Σεφέρη, το «Ενας γέροντας στην ακροποταμιά» (Κάιρο, 1942), θύμιζε η εικόνα του Εμμανουήλ Κριαρά, την Τετάρτη, στο «Πρωινό ΑΝΤ1». Είχε προηγηθεί η δήλωσή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η οποία μεταδόθηκε από το δελτίο αρκετών καναλιών και προκάλεσε αίσθηση: «Θα ήθελα να είχα πεθάνει, να μην είμαι αναγκασμένος να βιώνω αυτές τις καταστάσεις στον τόπο μου».
   Ενας άνθρωπος που η πρώτη παιδική του ανάμνηση είναι η αγωνιώδης αναμονή του κομήτη του Χάλεϊ, το 1910, που έζησε πολέμους και δικτατορίες, που έδωσε αναρίθμητες προσωπικές μάχες για τη δημοτική, για την επιστημονική αλήθεια, που δέχτηκε χαστούκια και διώξεις, φτάνει σήμερα στο σημείο να πει ότι στην υπερεκατονταετή ζωή του δεν θυμάται «ποτέ αντίστοιχη περίοδο με ανάλογα πολιτικά –και κυρίως οικονομικά– αδιέξοδα».